Petje af voor de verzinner van dit verhaaltje
Een man staat voor de rechter omdat hij zijn vrouw heeft doodgeslagen.
Rechter: ‘Dat is een zwaar misdrijf,
als u verzachtende omstandigheden kunt aantonen wordt de straf niet zo hoog’.
De man: ‘Ze was dom, ik moest gewoon doodslaan’.
De Rechter: ‘Dat is niet echt een verzachtende verklaring van u,
als u echt niet levenslang achter tralies wilt zult u met iets beters moeten komen.’
Waarop de man verklaart: We woonden in een flat.
Op de 12e verdieping woonde een gezin met 2 kinderen, het was gewoon zielig.
Ze waren heel klein. De zoon van 12 was maar 90 cm en die van 19 was maar 85 cm.
Op een dag zei ik tegen mijn vrouw ‘dat is toch zielig hè, die kinderen van die mensen’.
‘Ja’, zegt mijn vrouw, ‘dat zijn pyrineën ‘.
Ik zeg: ‘je bedoeld pygmeën’.
‘Nee’, zegt ze, ‘pygmeën dat is dat wat onder de huid zit waar je sproeten van krijgt’.
Ik zeg: ‘dat is pigment’.
‘Nee’, zegt ze, ‘pigment dat is waar de oude romeinen op schreven’.
Ik zeg: ‘dat is perkament’.
‘Nee’, zegt ze, ‘perkament is als een dichter iets begint en niet afmaakt’.
‘Edelachtbare U kunt zich voorstellen dat ik niet van plan was te zeggen dat het fragment is.
Ik ging dus in mijn stoel zitten en las mijn krantje.
Plotseling komt mijn vrouw met de volgende zin en ik denk: ze is rijp voor het gesticht…’
‘Schat kijk eens’, ze maakt een boek open en laat een stuk tekst zien.
‘Het zonnedak van de handtas was de lerares van pooier 15.’
Ik neem het boek en zeg: ‘Maar schat, dat is frans daar staat:
‘La Marquise de Pompadour est la Maitresse de Louis XV.’
Dat betekent: De Markiezin van Pompadour was de minnares van Lodewijk de 15e’.
‘Nee’ zegt mijn vrouw, ‘dat moet je letterlijk vertalen.
‘La marquise- het zonnedak, Pompadour – de handtas, la maitresse- de lerares, Louis XV – de pooier.’
Ik moet dat toch weten, ik heb extra voor mijn franse les een legionair in dienst gehad.
‘ Ik zeg: ‘je bedoelt een lector’.
‘Nee’, zegt ze, ‘Lector is een griekse held’.
Ik zeg: ‘dat was Hector en dat was een trojaan’.
‘Nee’, zegt ze, ‘Hector is een vlaktemaat’.
Ik zeg: ‘dat is een hektaar’.
‘Nee’, zegt ze, ‘hektaar is een godendrank’.
Ik zeg: ‘Dat is nektar’.
‘Nee’, zegt ze, ‘dat is een rivier in zuid-Duitsland’.
Ik zeg: ‘dat is de Neckar’.
Mijn vrouw: ‘Ken jij dat lied niet ‘Gauw graas ik aan de Nektar, gauw graas ik aan de rijn’,
dat heb ik pas nog met mijn vriendin in duo gezongen'.
Ik zeg: ‘in duet’.
'Nee', zegt ze, 'duet is als twee mannen met een sabel vechten'.
Ik zeg : 'dat is een duel'
‘‘Nee’, zegt ze, ‘duel is als een trein uit een donker berggat naar buiten komt’.
‘Edelachtbare…toen heb ik de hamer genomen en haar doodgeslagen’.
Even stilte……
Dan zegt de rechter: ‘Vrijspraak!’
Ik had ze bij Hector al doodgeslagen!’.
